Les 4 Zichtbare, onzichtbare en voedselstress
Je moet natuurlijk wel bereid zijn om de verandering bij jezelf te zoeken. Die buitenwereld ga je toch niet veranderd krijgen. En als het je al lukt, zul je altijd onzichtbare stress hebben of het wel goed blijft gaan.
Daarnaast is er nog de zichtbare stress. Zo kan het zijn dat je echt genoeg krijgt van die vetrollen. Of baal je dat je de hele dag moe bent. Of dat je maar blijft uitstellen en steeds meer ontevreden wordt. Of dat je hele nachten ligt te piekeren hoe je weer een beetje sjeu aan je leven kan geven.
Zo wordt het een opstapeling van onzichtbare stress en zichtbare stress. Hoe dan ook vraagt het allemaal energie. En jij interpreteert dat als ‘honger’ of op z’n minst trek. En dus ga je op zoek. En maak je jezelf iets wijs.
Onder het mom van het is zo lekker, of gezellig, of welk ander argument je voor jezelf ook hebt, ga jij los op voedsel dat evolutionair gezien helemaal niet past bij je lichaam.
Met alle gevolgen van dien. Want dat wat je lichaamscellen niet kennen, wordt dus ook niet herkend als voedsel. En zo ontstaat er nog meer stress.
Voedselstress. Je lichaam werkt zich een slag in de rondte om al dat onherkenbare spul uit je lichaam te werken. En is dus eigenlijk met de verkeerde dingen bezig. Maar dat heb jij niet direct in de gaten, want het zorgt tenminste wel even voor een lekker gevoel.
En dat lekkere gevoel, daar gaat het om. Want dat nare gevoel heb je geen zin in. Dat wil je vermijden. Wat er verder ongemerkt voor schade ontstaat door je ongezonde leefgewoontes, daar heb je geen weet van.
Zo werkt het brein. Het vervormd en het laat dingen weg. En wat je niet weet, is er niet.
Je hebt het pas in de gaten als er klachten ontstaan. En zelfs dan weet het brein het nog wel zo te plooien dat het niet komt door je leefstijl, maar door… Vaak komen er dan argumenten van: teveel stress op het werk, problemen in de relatie, kinderen in de puberleeftijd, kwakkelende ouders waar je voor moet zorgen et cetera. In ieder geval ligt het aan iets waar je zelf geen invloed op hebt. Tenminste dat denk je.
Alles wat we doen, zeggen of kiezen komt ergens vandaan. Je hebt altijd een goede reden want anders zou je het niet doen op de manier waarop je het doet.
Je hebt als het ware altijd een alibi. En daar geloof je zelf heilig in.
Maar liever proberen we de verantwoordelijk helemaal ergens anders te leggen.
Zo hoor ik regelmatig dat het moeilijk gevonden wordt om de taart af te slaan bij een verjaardag. Want het is toch sneu voor de gastvrouw. Die heeft zo haar best gedaan. En ze dringt ook aan. Zo van: “ach… voor één keertje kan het toch wel?”
Voor je het weet, zit je alweer te smikkelen en smullen en pak je ook meteen maar wat toastjes mee. Het maakt nu toch al niet meer uit.
En je kunt jezelf volledig vrijpleiten, want je kon het tenslotte niet maken. Om de gastvrouw teleur te stellen. Maar ondertussen stel je wel jezelf teleur. En houd je je niet aan de met jezelf gemaakte afspraken. Kortom: je hebt gefaald in je poging. Het is niet gelukt. Zie je wel, dat je het niet kan. Overigens zijn dit niet mijn woorden, maar hoogstwaarschijnlijk wel jouw gedachten als je ontwaakt uit de tijdelijke suikerroes en je baalt dat je weer voor de bijl bent gegaan.
Maar ja, je hebt een alibi. De gastvrouw is tevreden. En daar gaat het om. Toch? Of toch niet?
Uiteindelijk ben je altijd zelf verantwoordelijk voor de keuzes die je maakt. Zelfs al zou de hele wereld zeggen dat je voor A moet kiezen, dan nog ben jij degene die uiteindelijk beslist om A te kiezen.
Wat kies je?
In werkelijkheid kan je nooit een ander verantwoordelijk stellen.
Alles is een product van de keuzes die je maakt. Dit is misschien even wennen om er zo naar te kijken. En ik hoor je al denken: ‘Ja maar, wacht eens even. Ik kan er toch ook niets aan doen als ik ziek word.”
Misschien wel en misschien niet. Maar zelfs als je er geen invloed op hebt en je wordt ziek. Als je er voor jezelf alles aan hebt gedaan om gezond te leven en het gebeurt toch. Dan heb je ook in die situatie weer een keuze. Hoe ga je ermee om? Daar heb je altijd zelf invloed op.
De bekende oplossingen om problemen op te lossen werken niet. Als het wel zo zou zijn, dan had je allang geen probleem meer gehad.
En problemen ervaar je wel anders zou je hier niet zijn.
Het wordt dus tijd voor iets anders. Een andere manier. Ik ga je uitleggen wat die manier is en hoe het kan dat deze manier WEL werkt.
Het begint al dat bij de reguliere methoden de symptomen worden bestreden.
Zo wordt bijvoorbeeld stoppen met snoepen gezien als een oplossing om af te vallen. Want afvallen is het doel. En dus volg je tijdelijk een dieet.
In mijn beleving zou het doel niet afvallen moeten zijn, maar zou het veel meer moeten gaan om de gezondheid van je lichaam en geest. Dan volgt het afvallen vanzelf.
Overgewicht is namelijk echt niet altijd alleen afhankelijk van wat je eet. Er spelen veel meer factoren mee.
Sommige mensen vallen niet eens meer af. Ook al eten ze geen suikers meer. Zelfs niet als ze de hele dag wortels eten.
Dit komt omdat er iets anders speelt. De echte oorzaak zeg maar.
De echte oorzaak zorgt vaak niet alleen voor overgewicht, maar nog wel wat meer zoals: vermoeidheid, negatieve gedachten, slecht slapen, onzekerheid, faalangst, darmproblemen en noem maar op.
Die echte oorzaak is een belangrijke stoorzender. Tenminste zo kan je het ervaren.
Terwijl het onbewuste gelooft dat het allemaal een heel goed idee is om te doen.
Want zolang jij blijft eten, onzeker doet of jezelf uitput door slecht te slapen, zal je niet de energie hebben om dingen echt te veranderen.
Dan ga je van alles vermijden zonder dat je het in de gaten hebt. Want op bewust niveau heb je natuurlijk super goede argumenten om iets niet te doen.
Geen tijd, geen geld, niet het juiste moment, eerst dit… en dan…. Uitstellen maar.
En juist daar zit de crux. Want heb je jezelf ooit afgevraagd waar dat uitstellen vandaan komt?
Inderdaad, vanuit het onbewuste. Die wil namelijk dat je alles bij het oude laat.
Het is juist de bedoeling dat je dingen vermijd. En dat je blijft doorgaan met ongezonde gewoontes. Want daarmee hoef je die vervelende emoties ofwel mentale pijn niet te voelen.
Alleen wat als die mentale pijn er niet zou zijn?
Dan hoef je al die vervelende en onwenselijke gewoontes niet meer te doen. Dan wordt het makkelijk om te veranderen.
Want dan is het juiste deel van jou, namelijk het onbewuste mee in de motivatie om gezonder te leven.
Daar ligt de oplossing. Op het onbewuste niveau.